تخصیص به متصلتخصیص به متصل، یعنی تخصيص عام به وسيله دليل خاصِ متصل به دليل عام است. ۱ - تعریفهر گاه تخصیص عام به وسيله مخصِّصى صورت گيرد كه مستقل نيست بلكه از اجزا و ضمايم يا ملحقاتِ جمله عام است، آن را تخصيص به متصل گويند، مثل: استثناى متصل در جمله «أشهد أن لا اله اِلاّ الله»، و مثل: شرط، غایت، صفت، بدل بعض و قرينه حاليه‌اى كه بر اراده خصوص از عام دلالت مى‌كند. ۲ - تخصیص به منفصلتخصیص به متصل، مقابل تخصیص به منفصل است. در تخصيص به منفصل، مخصِّص عرفاً جداى از عام و در ضمن کلام مستقل ديگرى مى آيد. ۳ - تفاوت مخصص متصل با منفصلمخصص متصل و منفصل از آن جهت كه سبب تخصيص عام مى‌شوند، فرقى ندارند؛ بلكه تفاوت آن دو در اين است كه در تخصيص به متصل، وجود مخصِّص از ابتدا مانع انعقاد ظهور كلام در عموم مى‌شود، اما در تخصيص به منفصل، ظهور ابتدايىِ عام، در عموم منعقد مى‌شود؛ ولى از آن جا كه ظهور خاص قوى تر است، از باب تقديم اظهر بر ظاهر، يا نص بر ظاهر، ظهور خاص مقدم مى شود. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۸۸، برگرفته از مقاله ««تخصیص به متصل». |